Vier jaar geleden leek mijn leventje prima op de rit te staan. Een hele goede baan, een prachtig gezin en een lieve vrouw. Dat is toch alles wat een man wenst? En toch begonnen de panelen te schuiven. Ik liep vast in mijn werk. Ik was zo gepassioneerd bezig om het goed te doen, dat ik was vergeten om voldoende aan mijn eigen gezondheid te denken, met een burn-out als gevolg. En ook de relatie bleek niet meer zo moeiteloos te stromen. Deze gebeurtenissen bleken het begin van een groeiproces waarin ik leer, voel en ervaar wat werkelijk belangrijk is voor mij, wat mij gelukkig maakt en hoe ik echt in het leven wil staan. In dit proces kwamen een aantal kernwaarden naar voor die voor mij ontzettend belangrijk blijken te zijn. Durven open te zijn, in waarheid leven en contact maken met je eigen kwetsbaarheid om van daaruit verantwoordelijkheid te nemen voor de dingen die ik doe en laat. Ik was ervan overtuigd dat kwetsbaarheid tonen mezelf alleen maar zou kunnen schaden en dat ik mijn shit het beste alleen kon oplossen. De werkelijkheid is dat ik, toen ik mijn persoonlijke verhaal ging delen, heel veel vrienden bleek te hebben die bereid waren om gewoon naar me te luisteren. Dat ik nieuwe mensen ontmoette die me hoop en vertrouwen konden geven en dat de bodemloze put helemaal niet zo bodemloos bleek te zijn. Sterker nog, langzaam maar zeker bleek die put stukje bij beetje te veranderen in een voorzichtig lonkende horizon. Zo ben ik langzamerhand bezig om thuis te komen in mezelf. Ik heb deze weg niet alleen afgelegd. Telkens weer kwam ik iemand tegen die bereid was om een stukje met me op te lopen, me terug te leiden naar het ‘goede’ pad, of me gewoon aan te moedigen. Met de één heb ik dit heel bewust beleefd. Soms wist iemand niet eens hoe belangrijk dat voor mij was en soms was ik niet in staat om te (h)erkennen hoe waardevol een woord of gebaar kon zijn.
Vanaf het moment dat ik kon loslaten dat iets goed is óf fout, werd het mogelijk om te beseffen dat alles altijd op het juiste moment gebeurt. Gebeurtenissen ontvouwen zich, het is aan mij om te kiezen hoe ik daarmee om wil gaan en welke lessen ik daaruit wil trekken. Hiermee kreeg ik het stuur weer in handen, kon ik mijn beeld als slachtoffer van omstandigheden naast me neerleggen en de eerste stappen zetten op nieuwe onbekende wegen.
Eén van die nieuwe wegen is de start van een nieuwe onderneming, genaamd Blauwe~Storm. Het is mijn wens om zoveel mogelijk mensen in contact te brengen met hun ware potentieel en ze te stimuleren om deze persoonlijke talenten en gaven te benutten. Dit doe ik via het aanbieden van trainingen en cursussen waarin persoonlijke kwaliteiten en talenten worden (her)ontdekt, waarin je leert om je eigen ruimte in te nemen Ik richt me hierbij op iedereen die de behoefte voelt om te groeien in bewustzijn en niet bang is om hierbij uit zijn comfortzone te stappen.
Hoe dat voelt, uit je comfort-zone stappen? Dat ben ik nu aan het ervaren. Mezelf laten zien zoals ik werkelijk ben, zonder me druk te maken wat anderen daarvan vinden, vind ik één van de spannendste en moeilijkste dingen om te doen. Alleen al het schrijven van dit verhaal vind ik spannend, laat staan dat ik dit met jullie ga delen. Dit is de grens mijn comfort-zone. Daarbuiten ligt afwijzing op de loer, angst te worden uitgelachen, dat het er niet toe doet, dat er niemand meer op mij zit te wachten. Het zijn allemaal stemmetjes, die proberen te overschreeuwen wat ik diep van binnen weet. Maar als je dit leest dan weet je dat ik het heb gedaan, en ik ben van plan om dit te blijven doen. Dus wil ik je uitnodigen om eens een kijkje te nemen op mijn nieuwe website: www.blauwe-storm.nl of mijn facebookpagina te liken, www.facebook.com/blauwestorm100
Maar bovenal wil ik wil mijn dankbaarheid uitspreken naar iedereen die er de afgelopen jaren voor me is geweest, me heeft gesteund, aan me heeft gedacht, met me heeft gehuild of heeft gelachen. Zonder jullie had ik deze bijzondere en levens-verrijkende reis in mijzelf niet op deze manier kunnen maken.
Liefs, Harm
